Ziyanın gözlerinde Şiiri - Ziya Bekar

Gece indi usul usul,
Yıldızlar bile sustu bu akşam…
Bir yudum özlemle doldu kalbim,
Sen diye atan, sen diye yanan…

Gözlerin gelir aklıma ansızın,
Bir deniz gibi dalgalı, ılık…
Adını fısıldar rüzgâr bana,
"Ziya" der…
Ve içim titrer,
Yokluğunla kırık…

Kalbimde ince bir sızı var,
Sana uzanan her bakışımda…
Aşk dediğin belki de böyle,
Hem can verir, hem yakar usulca…

Sen geldin ya, her şey tamam artık,
Gönlümün eksik yarısıydın sen…
Adını andığım her dua
Biraz umut, biraz hüzün, biraz da ben…

Ve şimdi…
Bir şiir saklıyorum gözlerimde,
Okuyunca anlarsın belki diye…
Her dizesi aşkla yanıyor
Ve her kelimesinde bir Ziya diye diye…Geceler uzun, uyku uzak,
Bir düş gibi geçiyorsun rüyamdan…
Kimi zaman gülümsüyor yüzün,
Kimi zaman da kırık, sustalı bir yandan…

Anlatsam sana kendimi,
Bir çocuğun elinde solmuş papatya gibi…
İnanır mısın?
Bir tek gülüşün yeterdi,
Yıkılmış ömrüme yeniden baş gibi…

Yollar bilmez seni benim kadar,
Hiçbir yokuş, senin adınla inmez…
Ben seni içimde öyle büyüttüm ki,
Artık ne zamana sığarsın ne de bir ömre yetmez…

Sakladım her şeyini gözlerimde,
Bir kahverengi, bir hüzün tonu…
Sesin, sesimde yankı buldu,
Sanki sen,
Sanki Ziya,
Benimle doğdu bu aşkın sonu…

Ve şimdi…
Bir mektup yazıyorum sensizliğe,
İçinde ne adres var, ne posta pulu…
Ama inan,
Her satırı sen kokar,
Her satırı umut dolu…