karanlığın istilasıyla korkup kaçan güneş...
güneştir insanı kendinden soğutan!
ateşten su emerken akıl,
kuş,kanadını bırakıp yürüyerek kaçar kafesten.
yılanın kalkan başını bir ağrı tutar
babanın yuttuğunu baba yerine evladı kusar.
Yola düşen gölgemin,
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Devamını Oku
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
O ELLERİNE ZİHNİNE SAĞLIK
Tarzınız ilginç ve bi o kadar da hoş.Şiirlerinizde sanki hayata karşı bir isyan var.Yüreğinize ve kaleminize sağlık allah yolunuzu açık etsin....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta