“seninle kısa süreli bir aşk yaşadık
zıt kutupların birbirini çekmesiydi
umutlu güzel şeyler üretip paylaştık
çiftçinin tarlasına tohum ekmesiydi
bana baktığında sen beni görmüyordun
umutsuzdun sevgiye bir şans vermiyordun
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta