Zındık Şiiri - Erdem Gümüş 2

ZINDIK

Vakit şimdi yatsı sönüyor halın
Ben senin şafına giremem zındık
Kılamam namazın tutamam salın
Ben senin safına giremem zındık

Gittin şer eline nifak getirdin,
Açtın gıybet postun,serdin oturdun,
Amel defterini, kirli götürdün
Ben senin mafına giremem zındık

Elif'le başlayıp Ye'ye gitmedin,
Esrede ötrede mana ditmedin
İblisi taşlayıp,nefsi gütmedin,
Ben senin gafına giremem zındık

Mürşidi Kamil'e selam vermedin,
Eyüp yarasında sabrı dermedin,
İlime irfana, postun sermedin,
Ben senin rafına giremem zındık

Bir vakit kıbleye dizin çökmedin
Kararmış kalbinden günah dökmedin
Kelamı Kadim'den sırrı sökmedin
Ben senin lafına giremem zındık

Yetimi öksüzü tok uyutmadın ,
Haramdan kurtulup,helal yutmadın
Kandilin delikti, yağı tutmadın,
Ben senin kofuna giremem zındık

Senede bir kere dökmedin kanı
Kınalı kurbandı,almadın canı,
Sırat köprüsünde şeytanı tanı,
Ben senin hafına giremem zındık

Kul Figani sözüm sana acıdır,
Şiirde hicivler ibret tacıdır,
Üstünde yandığın batıl sacıdır,
Ben senin afına giremem zındık

KUL FİGANİ
İZMİT
.
Maf; Duygusuz
Haf: İz,Çigi
Kof: İçi çürük,boş
Şaf: Kandildeki fitil