Zilan Deresi Kayıpları Şiiri - İhsan Yılmaz

Zilan Deresi Kayıpları

Gül düşmedi bu toprağa, kan düştü
Zilan'da yankılandı sessiz bir çığlık
Gökyüzü utandı, güneş başını eğdi
Bir derenin kalbine gömüldü çocukluk.

Adlarını rüzgâr bile fısıldamıyor artık
Ne bir taş var başlarında, ne dua
Sürgün suskunluğu sinmiş her dağa
Ve tarih gözlerini kaçırıyor onlardan.

Yalınayaktı çoğu, uykusuzdu
Analarının titreyen ellerinde dua
Bir halkın hafızası kazındı kayalıklara
Her damlası tanıklık etti Zilan suyu.

Kimse sormadı o sabah nereye gittiler
Kimse dönüp bakmadı arkasına
Bir çığ düşerken mazlumun omzuna
Kayıp değil, görmezden gelinen oldular.

Zilan deresi anlat bana hepsini
Kimlerin düşü kaldı o buz gibi suda
Kim kaldı geride, kim yok sayıldı
Ve kim hala bekliyor dağın ucunda?
Mayıs / 2025

---