Zihnimde bir çocuk peydahlandı yine.. Kimin çocuğu bu, kimden?
Uslu, mahzun ve masum bir çocuk. Ama neden doğdu neden?
Şefkat mi istiyor, adalet mi, mama mı, ilgi mi, aşk mı benden?
Ah çocuk ah.. İşte bu perişanlığım, hep ama hep senin yüzünden...
Zihnimde bir çocuk.. Ağlamaklı, garip ve en kötüsü çaresiz.
Biliyorum biliyorum, ölecek bu piç ölecek. Hem de bensiz..
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta