Zeytin ve dalga... Şiiri - Hasan Belek 2

​Vururum kıyıya coşkun sellerle,
Savaşır dururum esen yellerle,
Anlatırım derdi o hecelerle,
Köpükler saçarken gönlüm deryadır.

Köklerim derinde bir bilge gibi,
Beklerim sabırla asırlar gibi,
Yüreğimde gizli engindir dibi,
Sessizce dururken gönlüm deryadır.

​Güneşi içerim her bir dalımda,
Bin yıllık bir öykü yatar falımda,
Huzuru demlerim yeşil şalımda,
Sükûtum en derin gönlüm deryadır.

​Bazen hırçınlaşır çatlar kayalar,
Bazen sakinleşir durulur sular,
İçimde fırtına sırlar kovalar,
Durulmak bilmeyen gönlüm
deryadır.

​Gölgeme sığınır yorgun yolcular,
Bende yuva kurar sadık kumrular,
Tanemden dökülür şifalı yağlar,
Cömertlik bendeki gönlüm deryadır.

​Derinliklerimde batık gemiler,
Unutulmuş aşklar eski yeminler,
Taşırım kıyıya gül işlemeler,
Sırlarla doluyken gönlüm deryadır...

ZEYTİN VE DALGA...serbest.

​Ben, o yaşlı zeytinim.
Kabuklarımda zamanın parmak izleri,
gökyüzünün gümüşüyle yıkanmış gövdemde.

Sabrı bilirim.
Güneşin alnımdan öptüğü her sabahı,
toprağın serinliğini damarlarımda hissetmeyi bilirim.

Suskunluğum bundandır.
Bin yıllık bilgeliğim...
​Ama,
içimde,
köklerimin uzanamadığı o yerde,
bir deniz başlar.

Orada dalgayım ben.
​Kıyılara vuran hınç,
çakılları sürükleyen arzu,
ufka bakan o bitmeyen hasretim.

Tuzluyum.
Öfkem köpük köpüktür benim,
sevincim yakamoz.
Bir an parlar, bir an sönerim.

​Zeytin yanım,
gölgemde dinlenen yolcuya huzur verir.
Yağımı sunarım, şifamı, bin yıllık sessizliğimi.

​Dalga yanım,
en usta gemiciyi bile korkutur.
Alır götürür, geri vermez bazen.
Sırlarımı dibimde saklarım.

​Hangisiyim ben?
Akçay’ın rüzgârında hışırdayan yaprak mı,
yoksa iskeleye vuran suyun sesi mi?

​Belki de ikisi...
Kökleri toprakta bir zeytin ağacı,
Kalbi okyanus olan.

​Bir yanım toprağa bağlı ve sabit,
Hasan der bir yanım sevdalı âbit,
İkisini bir eyler Yüce Yaradan,
hem zeytin, hem dalga gönlüm deryadır...

Hasan Belek
18 08 2025
Akçay