-Zeytin Ağacı-
Köklerinle sarıldın toprağın kalbine,
Bin yıllık sırları fısıldar yaprağın.
Rüzgârla konuşur,güneşle dinlenirsin,
Sessizliğin içinde bir bilge gibi.
Taşlı yamaçlarda vakur duruşun,
Ne fırtınadan yılarsın,ne susuzluktan,
Her dalında sabır,gölgende huzur,
Zaman bile eğilir gövdene dokunurken.
Çocuklar oynar altında gülerek,
Analardan kalma öyküler anlatılır,
Bir avuç tuzla buluşur meyven,
Barışın,emeğin sembolüsün.
Ey zeytin ağacı,nice çağlara tanık,
Sen yaşadıkça umut eksilmez bizden,
Her yaprağın bir dua gibi düşer yere,
Ve toprağa iyilik eker sessizce..
Erkan İnce
Kayıt Tarihi : 25.5.2025 00:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!