Zeynep Kurt Şiirleri - Şair Zeynep Kurt

Duydum ki sevdiğim gönül koymuş bana
Seslenişim sanadır ey sevdiğim
Gözümün nuru ah benim birtanem
Sevilmeye doymayan herkesten farklı,
Canımın cananı, biricik sevdiğim
Gönül koyma bu nazlıya,

Ben çocukmuşum o'nun gözüyle
Şimdi sana sesleniyorum iyi dinle
Delicesine sevmek yürek ister,
Benimle delilikte yarışmakda yürek ister,
Derler ya hani; ya adam gibi yada çek git
Ben bunu bile diyemem çünkü; çocuğum

Bugün yine sensizlik çöktü içime
Özlemin öyle yaktı ki bu buz gibi havada
Hem bedenimi hemde kahrolası yüreğimi
Öyle özledimki seni anlatılmaz bu özlem
Anlatılamaz bu üç harf adı aşk olan
Acaba özlediğimiz özlem mi?

Mevsim yazdı,öyle sıcak birgündü ki
Amansızca geliverdin bende git diyemedim
İstekli gelmiştin sen bu kafese
Çık demek mümkünmüydü
Sen girince kafesi kapatmak zorunda
Olduğumu anladım.Apansız bir heyecanla

Güzel yüzlü,şirin sözlü,nur yüzlü
Beyaz güvercinlerin mekanı
Hüznün çiçeğinin hiç uğramadığı
İşte o varya ta kendisi ah Zeynep

Sevilmeden seven güzel yürek

Sırra kadem bastım ben bu gece
Daldım yine ulvi alemlerdeki
Düşüncelere...
Sonumuz nereye? Nasıl gidiyoruz
Layık olmadığımız ulvi aleme
Sordukmu bu sulai gerektiğince

Gecenin karanlığında bir adam uzaklarda
Evinin ışığı vuruyor heryere görebilen az
Baktığı aynadaki ışık yüzü güzel gözleri
Yansıyarak aydınlatıyor karanlık geceyi
Yanlız olduğu belli büsbütün
ellerini uzatmak istiyor sanki

Seni anlatmaya değil bir sayfa
Bir ömür yetmez adamım
Diyorum hep sana anlatılmazsın,
Yaşanırsın...
Bugün, bir yaş daha geçti.
Birgün gibi..

Kahveringi o bakışlarınmıydı?
Beni benden alan
Yoksa...
Bakmaya doyulmayan o güzel yüzünmüydü?
Gözler ki; gözlerim görmedi öyle göz
Baktıkça içine alıp okyanuslarda yüzdüren

Kendimizi silkeleme vaktimiz bile
Olmamıştı...
Yıllardır hissedilmeyen yüreğimizdeki
Kıpırdamalar,tarifsiz acı, hüzün
Hepsi bir arada yaşanmıştı
Kısaca mükemmeldi