Zeynel Anladı Artık Acıları bitecek

Zeynel Anladı Artık Acıları bitecek

Güzel yurdumuzda bundan sonra insanlar birbirini öldürmesin.
Kardeşçe omuz omuza yaşayalım. Haince yapılan kanlı eylemlerin,
İşlenen cinayetlerin cezası verilsin.
Katillerle masumlar aynı terazide eşit tutulmasın.
Böyle acılar sadece senaryolarda kalsın.

Gabar dağındaki pusuda bekliyor,
Zeynel beklerken ölümü.
Yıllar öncesine çocukluk günlerine
Daldı daldı gitti…
Cizre’nin kendine has güzelliğini anımsadı.
İçi burkularak gözleri nemlendi.
Daha henüz beş altı yaşında Zeynel.
Abisini alıp götürmüşlerdi dağa.
Hayatları değişecekti.
Öyle büyük ve güzel dünyada yaşayacaklardı.
Bu hayallerle çıkmıştı dağa abisi Seydo.
Yokluklar sıkıntılar bitecek.
Cizre ve o diyarlarda zor doğa koşullarında,
Tüm o yaşamanın zorluğunu,
Her an ölümle burun buruna tetikte.
Ne demek olduğunu iyi bilirdi Zeynel.
Abisi Seydo dağlarda bilinçsizce bir hiç uğruna.
Çatışmalara girmiş.
Kendince haklı bir dava adına tüm yapılanlar.
Bir hayal peşinde koşmuş.
Haince pusularda çatışmış kendi vatanında,
Yıllar sonra getirdiler
Çok sevdiği abisi Seydo’nun cesedini.
Kanlar içinde parçalanmıştı.
Abisinin kutsal bir dava uğruna savaşarak ölmesi.
Biraz daha kinlendirmişti Zeynel’i.
Babası yoksul anası masum hep verimkar…
Taşlı tarlada arar ekmeğini ölesiye.
Çocuk doğurmak ve gene doğurmak…
Erkek olursa baba bayram ediyor.
Kolay mı yılda bir çocuk ser sefil iki göz odada hepsi.
O zamanlar onaltı veya onyedisinde.
Yaşamın gereği kanı deli akıyor.
Gözü hiçbir şeyi görmüyor.
Karar verdi o da çıkacaktı dağa.
Tıpkı çok sevdiği abisi gibi.
Okuyamamıştı imkansızlıktan, ezikti yüreği.
O da çok isterdi kendi ana dilinde okuyabilmek.
Zorlandı istemedi başka bir dilde okumak.
Oralarda gençler Futbola benzer bir oyun oynarlardı.
Ellerinde sopalarla kıldan yapılmış bir top.
Peşinden koşarlardı
Karşıda rakip takımın oyuncularına karşı.
Çağdaş dünyada Amerikan futboluna benziyordu.
Kendi dillerinde Guhşegi diyorlardı, adına.
Yorgunluktan düşene kadar oynarlardı.
Birden bir çığlıkla uyandı dalıp gittiği
O güzelim çocukluk anılarından.
Kulakları sağır edercesine korkunç bir patlama
Vay yandım anaaammm diye bir çığlık.
Kardeş gibi her gün yan yana savaştığı can dostu,
Azat yatıyor yanı başında kanlar içinde.
Son nefesini veriyor acılarım sona….
Diyemedi son kelimeleri hırıltılarla çıktı son nefesi.
Düşünüyor şimdi niye bu kadar dökülen kanlar.
Çekilen onca eziyet insanlık dışı hayat şartları.
Açlık susuzluk kir pas saç sakal birbirine karışık.
Dağlarda yıllarca boşu boşuna geçen hayat.
Anlıyor ve kararını veriyor.
Kaçıp kurtulacak bu hayattan.
İnanıyor artık şimdi çok yakında o da inecek dağdan.
Teslim olacak güveniyor devletine.
Güzel günler çok uzak değil biliyor.
Gözleri doluyor sevinçten…

İskenderun; 06 Kasım 2009