Zeyit Serin - Pîr-i Fânî Şiiri - Mehmet ...

ZEYİT SERİN / PÎR-İ FÂNÎ

Hasretin ôzlemin yakar gönlümü,
Aşkına susadım neredesin sen?
Kaybederim sensiz her an yönümü,
Aşkına susadım, neredesin sen? SERİNSOYLU

Çok geldi kapıma sen gibi toylar,
Ne yananı gördüm ne de susuzu!
Gelince yanıma her yönü boylar,
Ne kananı gördüm ne de susuzu! PÎR-İ FÂNÎ

Seven sevgisini yürekten sunar,
Aşkın kelebeği gönlüne konar,
Sinesi tutuşur; kor gibi yanar,
Aşkına susadım, neredesin sen? SERİNSOYLU

Aşk ile gerçekten yanan olmadı,
Korktular çiçekten konan olmadı!
Sevgiyi yürekten sunan olmadı,
Ne sunanı gördüm ne de susuzu! PÎR-İ FÂNÎ

Neden anlamazsın benim halimden,
Gönlümü sererdim tutsan elimden!
Mahrum etme bal damlayan dilinden,
Aşkına susadım, neredesin sen? SERİNSOYLU

Müneccim değilim halden anlamam,
Hercai değilim, elden analamam!
Ben arı değilim baldan anlamam,
Ne bananı gördüm ne de susuzu! PÎR-İ FÂNÎ

Serinsoylu der ki; aşıktır adım,
Sen anla yeter ki, aşktır muradım!
Düşmüşüm peşine; sanma ıradım,
Aşkına susadım, neredesin sen? SERİNSOYLU

Pîr-i Fânî der ki; taşanlar gördüm,
Aşık oldum sanıp coşanlar gördüm!
Her söze aldanıp koşanlar gördüm,
Ne aşkını gördüm ne de susuzu! PÎR-İ FÂNÎ

ZEYİT SERİN / MEHMET ŞAHAN
(SERİNSOYLU) / (PÎR-İ FÂNÎ)