Zeyilname Şiiri - Ömer Çavuşoğlu 2

Nurun ilhak edeli beri bedenimdeki alemi
Sana doğru koşuşlarım hep mütemadiyen
Duruşum kendimce muteber
El açmalarım münacaat ekseninde
Her müracaatımsa muhayyeldi
Ancak kalbim aklıma yenik düşeli
Kuytularda nefsimle sevişeli
Ve dünyayla dostluğum pekişeli beri
İhtimaller ihtilallere dönüştü körpe bedenimde

Hak ettiğimi düşündüğüm teselli oscarlarına
İbadet istifçiliğimden kalma alışkanlıklar eklenince
Reddi ilhaka yeltendi gönlüm ihtişamından kaçarak
Halbuki ne kadar da korkardım içinde ret geçen olgu ve oluşumlardan
Reddi mirastan mesela
Terekem etkilemezdi kimseyi belki
Ya da gaipliğim

Ervah aleminde yaptığımız anlaşmayı kabullenmeyip
İçeriğine zeyil getirme hevesimi
Devşirilmiş sadakatime say
Seninle mutabık olamamak
Benim eksikliğim mi
Senin fazlalığın mı
Bunu bana öğret yeter
Bir de ruhumu tımar etmeyi

Mana alemimden çıkan her tenezzüh teknesi
Beni sana yaklaştırıyor gibi göründüyse de
Doğruluğu ispatlanmamış delillerin
Nereye sürüklediğini atıllığımı
Ya da neye dönüştürdüyse batıllığımı
Hissedip bilmek istemez miydim
En büyük putun boynuna nacaktan bozma baltamı
Ben de asmak istemez miydim
Ben de çıkıp bir mübarek omza o putu
Devirmek istemez miydim

Beylik külhanlığımı terk edeli beri
Saygı beslemedim düşmanıma
Asli kusurlarım hicivsel dilimi
Tali çırpınışlarım da duruşumu belirleyeli beri
Korkmadım vadilerin ayrık taraflarından
Suyun akış hızından
Otların dikeninden
Derdi çektirenden
Oğlumun biz Allah'tan neden korkmalıyız baba
Sorusuyla başladı korkularımda benim
Gücüne mi tapıyordum sana mı
Seni mi sevmeliydim kendimi mi
Bunu da öğret

Canımın tatlılığını sende yitirmiş
Kesreti vahdetinle bitirmiş
Adını her haykırışımda tüylerim havaya dikilmiş olsa da
İşitmedim ezan seslerini bazen
Muhtacım, mahcubum, meczubum
Seni bensiz bıraktığım zamanlara acıyorum
Ben sana mecburum
Emanet ederken seni kendime
Ve havale ederken sana kendimi
Hala bilmiyorum ve beceremiyorum
Bir seni sevebilmeyi bir de kendimi

Dünyaya alışan şiir yazamaz dese de bir aziz
Dünyadan vaz geçemiyorum şiirden de
Hangisi öyleyse bana yakın ve uzak olan
Dünya güzelliklerine seçtiğin tek kurban ben miyim
Ölmek mi gerekiyor ille de yaşamak için
Nurunu eksiltmedi ya görüntü kirliliğim
Kendimi tenzih etmenin verdiği bıkkınlıkla
Kendimi yerimden edişlerime de
Geçersiz mazeretler buldukça
Seni hazmedemediğimi anladım
Şükürden kaçışlarımın bende yarattığı tahribatı da
Senin beni her defasında hazmedişinse
Seni sevme yolundaki sanırım ilk duraktır
Sana ulaşma çabası neden güneş kadar kuraktır
Cennet sanılanın aksine belki de çoraktır
Acının kaynağı sen misin
Yoksa amacın beni acıya alıştırmak mıdır
Acı beni sana ulaştıracaksa
Acıyla nasıl yaşanır
Bana bunu da öğret ne olur.