Can alan toprak gibi, hırçın bakar gözleri
Lakin bir o kadar nazik, merhametli
Toprağına vuran güneşler var inceden,
Rengi dahi beni böyle delirtmemeli...
Dalgalanan denizden esinti vurur yüzüne
Gözüm takılır yanağındaki belirsiz gamzesine
Dudaklarında gülümseme, dağılır sarışınlığı
Her bir telinden güneş doğar kara gecelerime...
Teni bembeyazdır sanırsın pamuktan
Tanır eller güzelliğini, ben daha dokunamadan
Duramam, kıskançlık sarar her zerremi
Nice zamandır nasibini alır onlar ışıltısından...
Şu garibin zerda yaridir beklediği
Parmaklarında müsvedde kağıt kesiği
Yanaş biraz Zerda, kalma ıraklarda
Yeter bu boşuna günlerimin sensiz bittiği
Kayıt Tarihi : 30.7.2025 01:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bana bakmaya dahi tenezzülü yok. Fakat benim gözlerimin önünden gitmiyor güzel siması. O ismimi bile bilmiyor fakat benim; gözlerinin sarısıyla doğar günüm, gözbebeğindeki karanlıkla uyurum ve en sonunda etrafındaki belirsiz kahvelere gömülür bedenim...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!