Zer-diyarbakır Şiiri - Ersin Koçak

Parmak uçlarım batıyor tenime
Bir durgunluk çöküyor geniş zamana
Uçsuz bucaksız olmuyor gök yüzü
Felsefe ağızda küfür, bir abdalın sözü...

Zaman bir çentik daha artıyor iç güdüsel benliğime
Bir kurşun deliyor talihsiz bir refleksi
Atom paramparça oluyor bir yargıda
Yığılıp kalıyor avuçlarımın ortasında

Yorgun ve terli bir gecenin ıssız sokağıydı
Çekilen umuttu tetikte son kurşun
Son felsefe sözüydü haziran sevdasının
"Adalet zamanın masum çocuğudur"