Zengin Kızı - Çöpçü Kızın Dıramı

Açlıktan bahset bana,
Bilirmisin hissini.
Gerçi sen prenses din,
Kapısından imrenerek geçtiğimiz,
Pembe panjurlu bir eviniz vardı.
Çöplerinde yarı yenmiş pirzola kemikleri.
Tek kızıydın evin,
Bir Ananın Babanın varı yoğu,
Gözlerinin nuruydun.
Yaşamamışsın dır eminim.,
Midende oluşan bıçak yarası acıyı,

Fazlamı abartıyorum,
Hava bedava,
Su bedava,
Dışardaki arabanın sesi,
Sinemanın kapısı..
Ya içtiğin bedava suyun,
Boş midende,
Nasıl bir uğultuyla döndüğünü bilirmisin.
Su baş etmez,
Açlıkla sırt sırta verirler bu savaşta.

Ben yoklukla yoğrulmuşum,
Bilirim her birşeyi.
Ayırt edilmez kızlığım,
Rahatça söverler yanımda.
Seni gördüklerinde imrenerek okşadıkları saçların,
Bende kıvırdıkları buruna dönüşür.
Çöplerde ne aradığımı yadırgarlar,
Ama düşünmezler..
Yani diyeceğim,
Sen bildiğin zengin kızı,
Okuduklarınızla öğrendiğiniz garibanlık,
Yetmez burda,
Onlar güzel cümlelerle,
Anlatırlar acıyı,
Bizim yaşadıklarımızsa rezilliğin daniskası..