Benim yaralarım var
Her biri adını andıkça kanar da kanar
Üzer bu durum beni
Elimden de bir şey gelmez hani
Zaman sadece kabuk tutturur yarayı
Sen yüz veriyorsun ayrılığa
Ben sana gelince hep yüzsüzleşiyorum
Sen ayrılığa değil
Bana yüz versen yüzsüzleşem
Ayrılık gibi astarını istemem
Biri ölsün istemem
Biliyorum gideceksin yine
Ben tek başıma ortada kalıcam
Yorgun düşeceğim belki
Birinin eli olmasa kalkamayacağım
Tutunacak bir dal arayacağım
Olmuyor yazamıyorum
Ne oldu bana böyle
Sensizliği anlatacak cümleler var mıdır
Vardır vardır da bu acı cümleleri kim yazacak
Ben yazamıyorum işte
Bu şiiri sana yazarken
Ellerim terledi
Sanki kalemi değil de
Elini tutuyormuşum
Yüzüme baktım da
İlk sigaram parmaklarımın arasında
İçmeye korkuyorum bu arada
Başka çaremde yok aslında
İçmeliyim
İçmeliyim ki
İçimdeki ayrılık ateşinin dumanı çıksın
Adını andığım zaman
Dilim kalbimi dağlıyor
Yanıyor kalbim cayır cayır
Yangından senin kokun geliyor burnuma
Kurtar beni diye sesin geliyor kulağıma
Restore ettin bakışınla kalbimi
Ulaşılması en zor yerdi kalbim
Kabullenemiyorum bu durumu
En iyisi değildi kalbim
Ne söz geçirebilirdim ne de gücüm yeterdi kalbime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!