Zemheriyye Şiiri - Bülent Öntaş

...
ve gidenler son sözünü söyler
zamana karşı
nasıl ki yatık örülmüş eski bir duvarın
ne zaman yıkılacağı
bilinmez ise
öyle bilinmezlikler
içindedir
dönüp dönmeyecekleri de...

belki yoktur artık dönmeleri için bir sebep
ne geride bıraktıkları bir keder/
ne
el yazısı
eski defter
onları bize getirecek...

anlayamaz kimse
gidenin
içindeki öfkeyi
onlar ki sessizce giderler
ardından bir gürültü patırtı kopar
ağıt, keder
ve beklemediğimiz bir anda çıkagelir fırtına...

ne demiş ve-şair; şimdi öfkene sahip çık usta,
geldiğinde o gün, hakkını ver, hakkını ver kurtuluşta...

en tecrübeli ustalar doğrulsa
yerinden
onarmaya çalışsalar birlikte
yıkılmaya
yüzyıl
tutmuş duvarı
iş işten geçmiştir artık
onulmaz bir hazandadır o sevda...

en güzel gözlerde
bütün sofralar özlemdir artık
masalar
sandalyeler kimsesiz
ve mütevazi bir sabaha dair edecek tek bir söz kalmamıştır geriye, mutluluğa da öyle...

ne demiş ve-şair; şimdi heybene sahip çık usta,
geldiğinde o gün, hakkını ver, hakkını ver yolculukta...
en manalı sorular için geç kalınmıştır
ve kelâm duvarları yıkılmıştır
düpedüz
mısra
çıkmaz sokaklarda t-onlarca hüzün gezinecektir artık
velhasıl
kararmış bir güneşin yüzü yarım ay gibi
harç ile sıvanmıştır...

nihayetinde o sahipsiz
geceye sığınan
dolunayın gölgesi izini bırakmıştır zemheriyye
ey yüreğimde üşüyen zifirden sonraki
ilk dördün
deme sakın, deme bana
eskiyi unutup da
yeniye dair ne gördün diye...

Bülent Öntaş, 24.06.2025, İstanbul