Zembilfroş Şiiri - İzzettin Coşkun

Bazenli olmuş bir yaş/antım
Kimi zaman utanır tutkusu
Kimi zaman utanmadan sıkılmadan
dergahına dergahına sığınırım

Duvarlara,
Taşlara kayan yıldızlara divane dolandım
Bazen herşeye bir boş veresim gelir
Bazen kendimi kendimden çıkarıp
Hiçi hiçine sana kalmak isterim

Sevmeye
h/erşeye
bir fazlalık olarak görünüyorum.

bazen
Nefes almaya bile boş veresim gelir
Sonra gözlerin
Sonra gözlerin gelir aklıma
Ve sonra hoş gelinen bir ölüm

Suç üstü yakalanmış mahkum
Aksam üstü terk edilen zembilfroş
Firari uçurumlar
Ve çığlık çığlığa sana atlayışım....

Oy nazika min
Oy delal u xanimamin
Oy ez çibikim ji tera
Ez çibikim ji xera
Te ez hiştim
Te ez kuştim

Ax kurdistana min
Ax hevalamin
Dîsa were
Dîsa were baytehtamin
Dilemin geş bu ji tera
Dilemin xwes bu
Yek car diji wera
Yek car diji...
Min derîyê sînor vekir
Min kesk u sor zer xemilandi
Min welatê çar parce pînekir
Were ser çukêmin binve
Qamişlokamin Hewlera min
Mahabata min
Dîsa were dîsa were
Dîsa were bileyze zarotîyamin