Zeliha Yıldırım Şiirleri - Şair Zeliha Y ...

Kim bilirdi bu kaçıncı mevsimdi Kaçıncıydı bu habersizce gitmeler Her defasında kaçıncı yıkılmalardı Beni bensizliğe terkeden o son sözler... Artık ne yazın yağan yağmurlara Ne kışın güneşin erittiği karlara Yüzüme sevgiyle bakan dostlara İnanmam artık,yalancı baharlara... Eyy! ..Sevgili,nedir bu bendeki sensizlik Sonunu bilmediğim kahrolası bu sessizlik Ne çare olur ki bilinmez bu gidişlere Artık bitti demekmiş,herşeye son sözlerim... Neydi bu kadar zor olan,söyle ey sevgili Ardına hiç bakmadan gitmek mi Yoksa herşeye rağmen KALdemek mi Kolay olanı seçmekmiş,çekip gitmekti... Sakın üzülme canımın içi,gülüm Alıştı bu dertli gönül gitmelere Kaderde vardı,ardından baka kalmak Elveda demek içimde kalan son sevgilere... Sen şimdi benden uzaksın,yasaksın Gönlüme düşen en son yapraksın Gözlerime düşen son hüzün damlası Külünü saçlarıma savurduğun yangınım... Avutmaz oldu hayalin gönlümü Şarkılarda hep seni aramak,seni bulmak Ellerimi boşlukta kalacağını bile bile uzatmak Meğer suskunluğunmuş,bana bu son sözlerin... Git diyemem sana, kal da diyemem Ben sensiz bir dünyayı istemem NE OLUR! Sana ait ne varsa alma benden Gözlerimin isyanıdır,sana bu son sözlerim

Bu yalnızlığın adını koydum ayrılık Avuçlarıma arasında kalmış solgun yüzüm Islatırım şu yüreğimi,gözümün yaşıyla Bu kahroluşun adını koydum sensizlik... Gözlerim dalıyor bazen çok uzaklara Kim bilir canım, hangi dönülmezlerdesin Hangi yerlerin kahrını çekmektesin Bu bekleyişin adını koydum umuttt... Sanma ki bıkarım,seni beklemekten Ben bu canı vermişken gittiğin yollara Sanma ki güzel gözlüm,sormam seni uçan kuşlara Bu özleyişin adını koydum,hasrett.... Sen yoksan hayatımda ben gülemem Nefes almam, bir an bile düşünmeden Biliyorum geleceksin bir gün şu son gemiden Bu bekleyişin adını koydum, sensizlik ÖLÜMM...

Kaç baharı gördün ki
Bağrında hep çiçekler açsın
Kaç gece ayı gördün ki
Saçlarına yıldızları taksın
Söyle deli gönül söyle neye sevinirsin böyle..

Sen de gittin herkes gibi
Beni çaresiz bırakıp.
Kahreden hüzün denizine atıp,
Elimi tutmadın,kaybolur diye..

Zannettin mi senden başka seven olur,

Yine karanlık gece çöktü üstüme
Yine yalnızlık geldi kaderime
Almışken bomboş ümitleri ellerime
Gel etme eyleme güzel, gir gönlüme

Bağlamışım zincirlerle seni kalbime

İlk kez düşüyor kalemim elimden
ilk kez yazamıyorum içimden geçenleri
yazsam..sanki hayat kayacaktı ellerimden
kurduğum düşler toz bulutlarına karışıp
yok olacaktı bilinmezliklerde...

NE ÇARE

Yalnızlık alnıma yazılmış bir kere
Sil desen de silemem ki ne çare
Şu gönlümü alıp ta attın yerlere
Artık geri versen de ne çare.

Bu bir rüya olsa gerek yaşadıklarım Allahım Eğer ki rüyaysa bunca güzellikler Uyandırma beni nolur eyy güzel gözlüm Yeniden atma beni karanlık çukurlara... Kaç kez sordum kendime bilmem Onsuz kalırsam, ya da o bensiz kalırsa Bu hayata katlanırmıyım tek kalırsam Allahım! Ne zormuş yalnız gülmem.. Canım sanki boğazımda düğümleniyor Nefes almıyorum, dizlerim sendeliyor Kader diyorum ya her acıya. Çekemiyorum NE OLUR Allahım..bitsin bu bendeki çırpınış.. Sevginin deli rüzgarına kapılmışım Savruluyorum,yıpranıyorum acımasız yollarda Bilinmez nerede son bulacak bu durağım Sonbahar yaprağı gibiyim yere düştüm NE OLUR..SEVGİLİ YAR TUT ELLERİMDEN..