Zeki Öztürk Şiirleri - Şair Zeki Öztürk

Bir nefes eyle sesini bana

Kaybolan yıllarıma

Doğmayan güneşime

Alnıma vakitsiz yaklaşıyor serin sular Oysa ben her anında Ruhumu batırıp çıkarıyorum Bıçak gibi sana Ellerrimde örümcek ağları Biraz tutsana Hayatın eğri duruyor Boynundaki mahyada Boynunmu eğri yoksa Karıştır gözlerini Beni bulacaksın eninde sonunda Çiçeğim yok Buğday saplarıyla bekliyorum Kendine yaklaşsana... NOT:Acil durum şiiri...

Vurup düşürdüler yere gözleri kanlı

Yarelenmiş berelenmiş ak beyaz alnı

O simsiyah saçları dökülmüş yüze

Nice yazdığım satırlara

Seni yazdım okul sırama

Dağın başındaki bir ağaca

Gökyüzü bulanık rakı rengi

Sabahları üşüyorum sanki

İçime esiyor onca rüzgar

Bir gün geriye dönersem

Ve o güzel gözlerine bakarsam

Sakın ama sakın ağlama olurmu

Bir gün dönerim elbet

Beklermisin bilmem

Ama sana gelirim

Uzun telefon sohbetleriydi aşkımız

Bana karıştırıp canım deyişin

Benim tekrar duymak için

Seni arıyorum

Dolaştığım her yerde

Dar bir sokakta

Belkide sonuna gelmiştik

Yaşanan şeylerin

Paylaşılan duyguların