Zeki Nurçin Şiirleri - Şair Zeki Nurçin

-gözlerinde yüzbinlerce sözcüğün barındığı
bir dil var...söyleyemediklerimin tercümesi-
ve gizli bir isyan

bugün günlerden sen
sessizliğin dudak payı

siz benim gözlerimdeki sessizliğin tasvirini iyi yapamadınız
gözlerimin ortasında oturan yıkık kentlerdeki
şiirlerin nasıl insan okyanusunda rüzgar yediğini hiç..
anlamlar yutmuş şiirlerin sesini duymadınız
ve hangi limanda yeni bir göçe hazırlandıklarını..
ezilmiş çiçeklerin öksüz kokularının

‎ (Agiri NEWS Haber Ajansı ve KORİDOR Gazetesi eylül ve ekim ayı yazılarım)

GİZLİ ÖZNELER / Zeki NURCİN
AYDINLANMA VE DUL KADIN AVCILIĞI,SANATCILIĞI(!)

... ’’Kandırmak için değil,başkalarının hoşuna gitsin diye de değil.Yazmaktan zevk aldığım için yazacağım…’’ Virginia Wolf

Seni tanırım
Şarkılar kadar yumuşaktır gözlerin
Gecenin karanlığı Rhein nehrine akınca
Gündüzler,içinde olduğun şarkıyı mırıldanır
Düşlerin kapısı aralandığında
Geride iki aylık bir şiir kalır.

senden önce
yaşlı şiirler yazan bir şairdim
kızgın öyküler ve sersem romanlar
şimdide annesi ölmüş bir limit.

senden sonra biri biri ardına

benim berduş yalnızlığım
keder içmiş sarhoş hüznüm
neyimi beğendiniz de aşk gibi yapıştınız bana,
sizi taşıyamaz başık kırık düşlerim.

denizine küsen kaç martı sevebilmiş bataklığı

kolay mı sanırsın senden uzak kalması
her gece,karanlığın yüreğimi bıraktığın yalnızlığa parçalatması...
...mitolojik bir masal gibi homurdar hüznün,
geceye safran sarısı,yas tutan utangaç yıldızlar iner
ömrümden daha büyüktür yokluğunun sancısı.

Yazmak çok sıradan bir iş gibi görülebilir ama aslında bilinenin ötesinde bir olaydır. Bir hayali,bir fikri,bir gizemi, bir bilinmeyen hissin keşif sonrası formülünü yapabilmektir.İnsanın belleğinde kıpırdayıp duran bir hayatı cümlelerle yeni baştan inşaa etmektir. Uçsuz bucaksız bir sanatın belki de savunucusu olma eylemidir.Samuel Johnson,yazana zorluk vermeyen yazı okuyana da zevk vermez, derken aslında lafı gediğine oturtmuş doğrusu. Türkiye gibi kitaba yabancı bir ülkede, herşeye rağmen yazmak öyle bir revaçta ki, sanki her yazan gökten zembillah inmiş bir yazar ve her yazılan da sanki ilahi bir emir.Göze sokulan manzara bu.Her eline kalem alanın kendisini yazan ilan ettiği bu coğrafya da aslında yutturulan şey egoların gürültüsüdür.

Keşke bu kesim öyle dillendirdikleri gibi her yazılandan sonra gerçekten yazar olsa yazar gibi karşımıza çıksa.Oysa biliriz ki hepi topu iki laf sahibidirler,onu da nasıl kullanacaklarını bilmezler dahası bilmemişliği bir bilim haline getirmeye çalışırlar. Bu manzara acının ama gerçek acının resmidir.Bir de bu manzaranın insanı cidden inciten bir görünmeyen istatiklere dayalı tarafı var.

İnsanın niçin yazma ve okumayı seçtiği zekanın insanı ödüllendirmesidir.İnsanın kendi aritmetiğini bilmesidir.Ben,İstanbul gibi kaos bir kentte 30 bin insanın kendisini şair ya da yazar ilan ettiğini biliyorum.İlginç olansa bu iddiası olanların çoğu yazdığı halde kitabın kıyısında geçmemiş olmasıdır.Türkiye’deki yazma olayında ana tema içi boş siyaset ve zerafeti çalınmış bir aşk kavramının kendisidir.İnandırıcılığı pek olmayan bir edebiyat kabul ettirilmek isteniyor nedense.

Akşam olur ansızın
gün tükürür yüzüme
geberir düşerim ayaklarımın üstüne
acı bir türkü kan kusar;
gölgesi yanık bir bulut ölür,
tarifsiz adresler

(Bu yazı Agre NEWS haber ajansından alınmıştır.)


Şair-Yazar Zeki Nurçin’in yeni romanı piyasaya çıktı.’’Hüzün Rapsodisi’’ adını alan roman okuru içine çeken derin imgelerle dolu.Kitapevleri ile online satış kurumlarında yerini alan roman sırasıyla Bursa,Ankara ve İzmir Kitap fuarlarında okurlarıyla buluşacak.Aynı zamanda yazarın kendisi de İzmir Kitap Fuarında okurlarıyla bir araya gelecek.

Yazarın onbir yıllık bir gözlem sonucu yazdığı romanın bir çok özelliği var.Roman otobiyografik bir roman.Romanın bir özelliği de kitabın bitmeyecek bir yazışma niteliğinde olmasıdır.Bir insanın bir insana yazabileceği en uzun anlamlar dizimidir. Mutsuz ve alabildiğince sancılı biten bir aşk öyküsünü roman kahramanının ağzından veren ve onurlu bir hayatın panoraması olan yazarın,’’Hüzün Rapsodisi’ adlı bu romanı, psikolojik derinlik ve bireyin duygu karşısında bütünüyle ortadan kaldırmasına karşı ve bir nesnelliğe ulaşma çabası taşır.Bu özellik Zeki Nurçinin yazdığı kitaplarının da gizemli tarafı ve aynı zamanda temeli.