Zehrini Kusarmış Sıvasız Duvarlar

Hüzünlü
Çivit mavisine bürünmüş semadan
Su düşer topraklara
Kan beyaz örtülere leke tutmaz

Ağzıma sokulmuş küfürler
Yüreğimde it dalaşı yaparken
Üryan gecenin
Soykalarına soyunur
Yalnızlığa titreyen bedenim

Ey sevgili
Hasret kertiklerine
Hüznün yağmurları ince ince yağar
Üryan gecede
Karanlığın örselerine çaresizliğim
İnan ki sığmaz

Bilesin ki yarına saf tutarken ayaklarım
Mahcup çocuğun eli düşer gecelerime
Zamanın donuk anlarına sığınmış
Soluk benizler
Nefes alır çaresizce ensemde

Militan gözler dikilirken ansız üzerime
Yaşam bahtsız an olur
Korkularım günahkâr tenlerde oyalanır

Vakte direnişim
Hayata ağız dolusu sövmelerimde inler
Sinsilesine sokulduğum hayaller
Karabasanlarda hırıltılı kalır göğsümün üzerinde
Yalnızlığımın tövbelerine şahit olmuş mintanlar
Parçalanır acizliğime titreyen bedenimde

Adına muhtaç olduğum şu dünyada
Yorgun güneş
Sanrılı şekilde merhaba der güne
Yaşama
Umutlarım isteksizce yaslanır gözyaşlarıma
Öfkem
Geçmişin kurak ovalarına
Ocakta harlanmış suyun
Katıksız kaynamalarına kin kusar
Ve
Darağacına çekilmiş boyunlar
Cellâdım olur diz çöktürür yeryüzüne
Dil
Lal suskunluğunda akar boğazıma
Hoyratça harcadığım zaman mıh gibi çakılır yüreğime
Acının naraları
Isırgan otu kabarıklığında dokunur çıplak tenime
Yılan yarpızları sokar her yanımı
Avuçlarımda doğan mehtap yanıksı bir tat bırakır vücuduma
Zehrini kusmuş sıvasız duvarlar
Ötelerin ta ötesinde küf kokar sokar karanlığın kuytularına

Bilmem şimdi
Diner mi ki zamana acım
Diner mi ki zamana isyanım
Diner diye bakarsın yaşlı gözlerime
Ama
İnan ki dinmez

Dinmez ey sevgili
Sürek avcılarının iz sürümlerinde
Ezilir başım
Katıksız çoban ekmeklerinde çiğnenirken
Ulaşılmaz aşkım
Hayata sığ duruşumda değimlidir ki
Elime dokunmadan kaçan zaman
Geçmişime bıraktığım umutlarımda mazinin ardına kalan
Ne zaman sarıp sarmalasam hayatı
Yokluğun imkânsızlığı değimlidir kapımı çalan
Ve
Şimdi beni hayata susturan
Söyle ey sevgili
Zamana çaresizliğim değimidir varlığıma kan kusturup
Yarınıma yas tutturan…..