Zehirli İnsanlar Şiiri - Baki Tunçer

Herkesin hayalleri vardı değilmi?
Birde o hayalleri yıkan!
Kimdi bunlar?
Neden bize bu kadar yakındılar?

Yoksa bizmiydik ellerine;
Kazma kürek veren,
Bizmiydik onlara,
Bizi yıkmaları için,
Türlü türlü yol gösteren.

Farkında dahi olmadan,
Ayağımızın altını kazdıran kimdi?
Yoksa;
Bizim içi katranla dolmuş sevgimiz miydi?

Gerçekleri görmemizi engelleyen;
Kalbimizdeki katranmıydı?
Yoksa altımıza kuyu kazan;
Düşünceleri zincirlenmiş,
İnsanlığı zehirlenmiş,
Kendinden geçmiş,
İnsanlarmıydı.?

Kafamda cevapsız sorular,
Gönlümde kalpsiz insanlar,
Ve vücümda;
Katran dolu damarlar...
Bana ne zaman gerçeği göstereceklerdi!!!