Zehirle Yazılmış Güzellik

“Bazı güzellikler
dokunulmazlıkla cezalandırılır.”

zakkum çiçeğiyim ben
ormanların kıyısında
görkemle açarım
ama yalnızca
sessiz bir yağmurun izinde

âşıklar durur önümde
göz göze gelir çiçeklerimle
ama hiçbiri
kalbine sürmez rengimi
çünkü çiçeklerim
zehirle yazılmış bir dildir

bana bakanlar
ya hayran olur
ya unutmak ister
yalnızca öfkeli dillerde
adım geçer:
zakkumun kökünü ye
diye söylenir kinle

dokunulmam bir lanet değil
sessiz bir işarettir
güzelliğin bedeni
her zaman güvenli değildir
bazı çiçekler
dikenle değil
zehirle korunur

acıya kök saldım
kuruyan bir içgölün kıyısında
kendi sessizliğimde büyüdüm
gölgemde
gizlenmiş korkular
suskun bir dua gibi serpildi

zakkum olmak
sevilmemek değildir
yalnızca
dokunulmamaya razı bir aşktır
dokunursan bilirsin:
seni değil
içindeki karanlığı uyandırırım

kendimi severek büyüdüm
ne yasım eksildi
ne direnişim
ne de
zehirle kan kardeşliğim

zakkum çiçeğiyim ben
dokunulmadan sevilen
konuşulmadan bilinen
ama hep
suskunluğun kalbinde açan

bir iz
bir yara
zamanın göğsünde
sessizce açan
bir hayat gibi