Zehir İle Zifir Şiiri - Şair Zegan

Bir kaçamamakla daldım, en zifiri karanlıklara.
Şerbet beklerken, gözlerim yumuk zehir içtim.
Ellerimi açıp aramaya başladım bir kapı, bir ara.
Daha dilime değince tiksindim, vaz geçtim.
Kör gözüm anlamadı, düştüm bataklıklara.
İyice düşündüm, nasılsa gözünde bir hiçtim.
Çıkmak için çırpındım, ellerimi parçalattım sazlıklara.
Bir yudum daha aldım aşkından, yaşayamamayı seçtim.
Ama hiç alışkın değildim zifiri yalnızlıklara.
Sırat köprüsünden değil, senin yakınından geçtim.