parmaklarım,sessizliğini bozdu
hüzün silikleşirken.
zaman;
karanlığı savurdu,
yüzün yansır oldu yüzüme,
hüzün;
kıyı kasabalarından birinde memur gibiydi düşlerim.
soluk bir gökyüzü altında.
gürültücü bir denizde olmasaydı,
ne zamanın akışı anlamlı olurdu,
nede havada uçan martılar.
kalbi kırılınca
insan ölmeli,
binlerce neden var demek
gitmek için
hangi şehirdesin
hangi gizli koyda
unuttum
tencerede pişen kuru fasulyenin
tahta
kaşığa çarptığında çıkardığı sesi.
çiçekleri sulamayı
unutuyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!