Zarafetle Yoğrulmuş Gözleri Vardı

Zerâfetle yoğrulmuş, mahsun gözleri vardı,
Gönlünde ki sevdayla, bahr-i ummân’ı sardı,
Kalbe nazâr edince, kışlar bahara erdi
Her bakışı kalbimi, sevda gibi yakardı.

Gecemde kandil idi, sabahımda bir güneş,
Simâsı gül gibiydi, gözleri sanki ateş,
Hüsnünde bir letâfet, yüreği hep çilekeş
Kıskanırdı melekler, nehir gibi akardı,

Her sabah tebessümle, gönül bahçemi açtı,
Hasretin deryâsından, vuslât gölüne geçti,
Her iklimde kalbime, gonca gülleri saçtı,
Niyâzın kıblesinde, günâhları yıkardı,

Nazlıydı ve asildi, gözlerinde nur vardı,
Gönlüme gamze çakıp, aşkı bal ile kardı,
Bir letâfet incisi, gönül tahtımı sardı,
Seherlerde şafâğı, saçlarına takardı,

Denizlerde dalgaydı, ufuklarda bir nurdu,
Her nazârı kalblerde, birer cennet olurdu,
Sesinde ki âhenge, bülbüller vurulurdu,
Kıskanırdı yıldızlar, gerdânına bakardı,

Hasretim dün ve bugün, eriyip O’na aktı,
Varlığı kalbimizde, bir melek gibi paktı,
Gündüz doğan güneşten, gece Ay’dan parlaktı,
Bir tebessüm edince, sanki arşa çıkardı,

Gönlümde cevher gibi, paha biçilmez taştı,
Kokusu gül gibiydi, sözü semâyı aştı,
Her zaman yanımdaydı, bir dost, bir arkadaştı,
Bir paratoner gibi derdimizi çekerdi.

Gözleriyle kalbimi, dilhun edip kaçmakta,
Ömrünün baharında, çiçek gibi açmakta,
Aşkınla gönül kuşum, âb-ı hayat içmekte.
İçimde ki güllere, bülbül gibi şakırdı.

Gözlerinden süzülen, rahmet olup akarken.
Ruhundan esip gelen, gamzeleri çakarken.
O elâ gözleriyle, bakışları yakarken
Aşkıyla kalbimize, nazâr edip bakardı.

...andelib...