Zamansız Veda Şiiri - Yağız Kara

Müzmin geçen yılların ardından
Ne bu sessizlik içime dokunan
Geceler fısıldar eski zamandan
Bitap düşer gönlüm, dertle yanan

Niçin ağlar durur çocuklar?
Hiç derdi yok muydu dilsizlerin?
Vakit geçer, yıllanınca anlarsın:
Serde ayrılık vardı,
Yoktu kifayesi sözlerin.

Sonra iskemlede oturur,
Bakarsın güne veda eden güneşe.
Birden hayıflanırsın ve dersin:
"Sen güzel değildin,
Şiirlerim güzelleştirdi seni."