Zamansız Giden Mutluluk

Zamansız Giden Mutluluk

Jîyan
zaman akmaktan vazgeçmiyor .
Dursun isterim..
Ne bir çocuk daha incinsin..
Nede sensiz Birgün daha geçsin ..
Ne bir çocuk daha büyüsün
Nede sensiz Birgün daha ben ümitsiz
Aslında zaman dursun isterim
Karlar asla erimesin
Ama bahar gelmekten de vazgeçmesin

Gözlerin Jîyan çıkarsa aklımdan,
Çocuk büyürse büyüsün
İncinecekse de incinsin!
Hatta zaman daha hızlı aksın
Ve karlar aniden erisin
Bahar bile gelmekten vazgeçsin !

Gözlerin diyorum Jîyan çıkarsa aklımdan
Yine kadın cinayetleri işlensin
Gözümüzü savaşın ortasında açalım
Dilerse tanrı tufan yaratsın
Çocuklar savaşın ta ortasında kalsın
Ama sen yinede incinme
Gözlerin incinmesin

Gözlerin Jîyan
Onlar nereye dalmış şimdi
Benim için ne düşünüyorlar
Görmek istemezler mi artık
Unuttular mı yoksa !
Yada hiç ısınmadılar mı zaten ..
Bir daha çıkmak istemezler mi karşıma
Tüm kaybolmuşluğumuza rağmen.

Gözlerin diyorum jîyan
Dururlarsa karşımda
Bütün çocuklar yerine ben incineyim
Öldürülen her kadın ben olayım
Bir mülteci sessizliğine gömüleyim
Ve tufandan sadece ben kurtulamayayım

Gözlerin diyorum jîyan
Bakışlarıyla hapseden gözlerin.
Eğer dururlarsa karşımda
Savaşın ortasında ben kalayım
Bahar sadece, bana çiçek açmasın
hiçbir cinayet işlenmesin ..
Dünya tam bir cennet olsun

Gözlerin diyorum jîyan
Dursalardı karşımda , gülüşüne tanık olsaydım
Tanrı bütün cehennemi tek kişilik yaratsaydı
Ve sadece ben yansaydım
Ama sen incinme Jîyan
Gözlerin incinmesin

Gözlerin diyorum jîyan
İncinmesin ve tanrı kâinatı
Gözlerin için yarattığını ilan etsin
Ama benide yakmaktan vazgeçmesin
Gidişini çaresizce izlediğim gözlerin
Sahi onlar nereye dalmış şimdi
Koruyorlar mı hala tüm maviliğini.

Gözlerin diyorum jîyan
Tüm maviliği içinde barındıran,
Tanrıçaları bile kıskandıran gözlerin
Nereye bakıyor şimdi
Arıyorlar mı beni bir yerlerde
Yoksa artık tanımıyorlar mı!

Gözlerin diyorum jîyan
Güler ise karşımda, Fransa'da 2. Bir rönesans yaşanır.
Dünyada sınıf farklılıkları kalkar ortadan
Hatta Ortadoğu bile savaşmaktan vazgeçer
Mezopotamya yeniden insanlığın beşiği olur
Anadoluda kardeşlik türküleri söylenir.

Gözlerin diyorum jîyan
Güler ise karşımda fizikçiler yeni teoremler yaratır.
İnsanlar sanatla olgunlaşır
Tedavisi olmayan hastalık kalmaz,
Buzullar bile erimekten vazgeçer.

Gözlerin diyorum jîyan
Unuturlarsa beni kıyamet aniden kopmaya başlar.
Ve ben ebediyen yanmaya..
Olsun ama
Sen yinede incinme
Gözlerin incinmesin...

Abdulnasır Erdem