Zamansız aşk Şiiri - Kamile Kaynak

Ya sen bana geç kaldın ya ben sana erken geldim.
Zaman mı yanlıştı yoksa biz mi?
Nerede hata yaptık.
Yeterince sevemedik mi?
Ben senin yağmurlarında yıkanamadım.
Sen ise benim akvaryumuma alışamadın.
Aynı dünya fakat ayrı hayatlar.
Ne tuhaf böyle bir sona kendimi hazırlamış gibiyim.
Sonunu bildiğim bir filmi tekrar izlemek gibi.
Bile bile uçuruma yürümek sonunun hüsran olacağını bildiğin halde yürümek.
Canını yakanla mutlu edenin aynı kişi olması ne acı.
Severken kötü anları görmüyorsun her hali aşk sanıyor insan.
Büyüsüne kapılıp içinde kayboluyorsun.
Bu hayatta korkarak yaşamak kaybettiriyormuş.
Ben seni kaybetmekden o kadar korktum ki
Sonunda oldu işte.
O kadar belli ettin ki heran gideceğini,
Hislerim yanıltmadı.
Oysa ne cok isterdim yanılmayı.
Gözlerindeki ihaneti görmek deprem etkisi gibiydi. Enkazından çıkamadım.
Benim kokuma bir başkasının kokusunu
Nasıl karıştırabildin.
Ben senin renklerine karışmışken nasıl bir başka tene yakıştın.
Hiç mi gelmedi gözlerim aklına.
O beni çok seviyor diye düşünmedin mi.
Nasıl kirlettin böyle bir sevgiyi bu kadar basit mi gözünde aşk.
Ben sana helalim derken sen nasıl harama bakabildin.
Bu sonu bile isteye sen yazdın.
Git şimdi seni sen gibiler sevsin.
Benim aşkımın ağırlığı altında ezildin.
Sen ömürlük değil geçici heveslerin insanısın.
Ben hoş kalamasamda, sen hoşçakal sen gibilerle.