Zamansız Akış Şiiri - Mücahit Kurnaz

Dönse de dünya, devranın çarkı da beraber döner,
Gizli, aşıkâr sızılar her bir cana siner.
Eşitsiz rüzgar eser, savurur her payı,
Devranın hazinesi güç kimde ona gider payı

Kimlik çoğalır sınırlar daralır gönüller hep geniş,
Her fısıltıda yankılanır değişim hızına yetiş
Özgürlük düşü, kafeste bile parlar ışıkla,
Karanlıkta bile umut arar büyük bir aşkla.

Akıl döner durur bilgeliğin peşinde,
Yapay zeka yükselir kendi eşiğinde.
İnsanlık sorar: nereye bu telaşlı gidiş?
Gelecek kimin eseri, kiminle bu bitiş?

Küresel kargaşa kapıyı zorlar her an,
Ekolojik fısıltı yorgun düşürür dünyayı bozan
Nükleer hayalet gölgelerde sessizce kol gezer,
Birleşmek tek çare diye, bu dönemeçte bizi sezer.

Her dizede saklıdır hem acı hem umut,
Derinlerde yankılanır kaybolan geçmişini unut.
Çünkü her yürekte yedi ârş'ı alem gizli bir sır,
Yedi letâif gizli biri kalp diğeri sır