Zamansız Şiiri - Alper Tunga KARAKOÇ

İki ayrı yolda giden iki gencin hayatı
karanlıklar içinde ansızın kesişti bir gece
gecenin en can alıcı zamanı sabaha karşı
‘’03.22’de’’
ıhlamur kokulu bir merhaba ardı, sıcacıktı

yankılanıyordu duvarlarda konuşmaları
hayatlarını dakikalara sığdırıyorlardı
sessizlik öyle ağır geliyordu ki ikisine de
titremelerini Ankara hissedecekti neredeyse

gözleri birbirine kenetlenmiş ayrılmıyordu
istasyon caddesin’ de, her yer aşk kokuyordu
Eylül’ün hüznü şiddetli bir şekilde yok olmuştu
ikisinden biri doğru konuşuyordu

hangisinin daha çok doğru konuştuğunu
pembe duvarların anlamadığı, anlaşılıyordu

ikisinin de hayatında duvarlar gibi insanlar vardı
birisi durmadan küfürler ediyordu içinden seslice
git artık git diyordu sessizce,kimse duymuyordu
düşünceleri saran kokularının sindiği odanın kapısı
birden açıldı,iki rüya aynı anda son buldu

16 Eylül sabahı 05.57’de…

Alper Tunga Karakoç