Zamanın Yokluğu Şiiri - Kenan Adsaz

Entübe edilmiş
bir ömrün yalnızlığı çöktü hayatımıza
ve duran kalbinle gelen sessizlik bıraktı yerini sayıklamalara...

Yokluğunla gelen
o ağır sessizlik,
büründü varlığının sesine
Ve biz yokluğunu seninle
yaşadık ama sensiz...

Zaman aktı kendine,
Ama dinmedi hiç acın;
Öyle ki zaman acına dönüştü,
Acın zamana...

Sen bir "an"da gittin,
Biz aynı"an"da kaldık;
Ne çocuk kalabildik yokluğunda,
Ne de büyüdük sensiz...