Zamanın Yankısı Şiiri - Nimet Öner

İkinci Sır Zamanın Yankısı

Bir kuyudan çıktım
Kuyunun sesi hâlâ içimdeydi
Adımlarım her yere basmıyor
adımlarım hatıraların kemiklerine dokunuyordu

Bir an gördüm
çocukluğumun boş odasında
duvarda yankılanan gülüşler
ve arkasından çürümüş sessizlik
Zaman dediğimiz akıp giden bir nehir değilmiş
zaman aynı çığlığı tekrar tekrar duymakmış

İkinci sır orada açıldı
Zaman dışarıda değil
içindedir
ve sen onun mahkûmu değil
yaratıcısısın

Gözlerimin önünden çağlar aktı
tutulan eller bırakılan yüzler
bir ömrün yarım kalmış cümleleri
Onlara zincirliydim
Ben sustukça zincirler ağırlaştı
ben konuştukça zaman çözüldü

Bir ses fısıldadı
Geçmiş seni tutmaz
sen geçmişi tutarsın
Bırak ki yankı sönsün
yeni bir şarkı doğsun

O an fark ettim
zamanı taşıyan benmişim
Ve ben bıraktıkça
içimde sonsuzluğun kapısı açıldı

Azra Nimet Öner