Zamanın Sessiz Tanığı Şiiri - Eyüp Doğru

Sekiz yıl.
Bir ömrün içinde uzun,
bir sevdanın içinde sonsuz bir zaman.
Sana kalbimi açtım,
yoluna rehber oldum,
gölgede kalmana izin vermedim.
Ama şimdi, bu soruyu kendime soruyorum.

Ben engelleri hak eden biri miydim?

Sana yıllarımı verdim,
hayallerimi seninle ördüm.
Birlikte yürüdüğümüz yollar artık suskun,
adımlarım ağır.
Ne umut kaldı içimde,
Ne de yaşama hevesi.

Aynı gökyüzü altında binlerce kez baktım sana,
Ama sen gözlerini kaçırdın,
kelimeleri susturdun.
Vefasızlığın en derin üzüntüsünü taşıyorum artık.

Sevdanın bedeli bu muydu?
Sessizlik, uzaklaşmak, unutulmak mıydı?
Ben bu kadarını hak etmedim.
Bir karşılık beklemeden sevdim.
Oysa senden sadece beklentim,
ömür boyu seninle yaşamak,
Senden başka kimseye bakmamaktı.
Ama sen baktın.

Şimdi yollar ayrılıyor,
Keşke seni hiç tanımasaydım diyorum bazen.
Ve ben artık sadece kendi yolumda yürüyorum.
Bir daha geriye bakmamak için...