Zamanın İki Yüzü Şiiri - Esen Akyel

Onlar orada, karanlığın koynunda,
Uykunun sessiz nehrine düşmüş.
Ben burada, güneşin ağırlığında,
Gözlerime gün ışığı zorla gülmüş.

Bir kıta, bir saat, binlerce nefes,
Aramızda incelir zamanın ipi.
Onlar düşlere gömülürken sessiz,
Benim içimde kabarır günün sessizliği.

Ne garip, aynı göğün altında
Aynı yıldızlara bakamıyoruz.
Bir yanımız geceye emanet,
Bir yanımız güneşi unutamıyor.

Zaman, iki yüzlü bir aynaya benzer,
Onlara uyku, bana uyanıklık gösterir.
Aynı kalpte çarparken aynı özlem,
Bir tarafı serin, bir tarafı alev kesilir.

Ve ben bilirim,
Onlar düşlerinde beni görür belki,
Ama ben gündüzün ortasında,
Rüyaların kapısına varamam ki...