Hiç mi gece olmaz
senin teninde?
Hep günlük güneşlik bakışların.
Canımla ne çok ortak yanın var sevgilim.
Avuç içlerinde çiçekli bir balkon edası.
Ben ne zaman sevsem seni
yüreğimin parke taşlı sokaklarındayız
fazla geliyor bu şehre
yeni yetme sevmelerimiz
sarılmalarımız
öpmelerimiz
sarhoşuz Hayyam’dan hâllice.
Ben ne zaman sevsem seni
çingene kadınların sepetinde kalan
son çiçeğe talibiz
ne zaman kaybolsam bileklerinin inceliğinde
akşamdan kalma sokaklara
bir yudum kahveyiz.
Böyle hürüz işte
pencere ahlaklarını dansa kaldırır direttiklerimiz.
Ben ne zaman konuyu senden açsam
şiir oluverir dilimde
gün ışığını hiç tatmamış kelimelerim.
Ben ne zaman sevsem seni
nefeslenir ruhum açtığın pencereden
ben ne zaman dudaklarımı esir etsem kirpiklerinde
yağmur kokusu oluyor ümitlerim
bu şehrin toprak ikliminde.
Kayıt Tarihi : 20.12.2020 13:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!