Zamanın Celladı Şiiri - Esma Canyurt

Zaman, sessiz bir cellat gibi
Ruhumdan ince ince parçalar koparıyor.
Her saniye, kendimden biraz daha eksiliyorum
Bir gölgeye dönüşüyor varlığım,
Karanlığın koynunda saklanıyorum.

Gözlerimde, sönmeyen bir yangının külleri
Yanıyor hâlâ… içten içe, sessizce.
Sözlerim, boğazımda düğümlenmiş bir dua
Kırık dökük… yankısız…

Ve ben,
Gecenin koynunda kaybolan bir fısıltı gibi
Ulaşamadan kimseye,
Eriyorum kendi içimde…

• Esma Canyurt