Zamanı bozuk yaşayanlar

Yine gün geldi ve gidiyor usul usul...

Saatleri de alıyor yanına!

Akıyor hızlı hızlı...

Çağlıyor, coşuyor, biran önce;

Denizine kavuşma sevdasında...

Gün mü hızlı akıyor, biz mi öyle sanıyoruz?

Öyle şeylerle donattık ki etrafımızı, sonra da zaman değişti diyoruz!

Zamanın günahı ne kardeşim?

Bir dağın başında yaşa da gör hayatı!

Alışmışız beynimizi doldurmaya sinema, tv, internetle...

Ne kadar sıkıcı hayat deyip doğayı suçluyoruz!

Oysa uyandığında bir sabah!

Şöyle gerin uslu uslu, güne merhaba de...

Doğanın dinginliği sarsın seni!

Kuşların sesini dinle!

Çekirgeler zıp zıp zıplıyorlar etrafında!

Bak! Şu ciceğin yaprağı bozulmuş!

Yine örümcek harıl harıl iş başında...

Herkes, sabah kahvaltısını yapmakla meşgul!

Çimenler, çemenleri içiyor...

Kuşlar, böcek avlıyor!

Sen, çayının suyunu hazırlıyorsun!

Gün, ne kadar yavaş işliyor!

Sanki her anını yaşıyorsun...

Şair: Ümmühan Yaşar