Zamane Şiiri - Mehmet Öztürk 3

Ahir zaman diyorlar, namı böyle konulmuş
Bin melanet bir pula bu nerede görülmüş.

Akıl firarda, ahlak sürgünde, din tatilde
Bedenler harap olmuş, ruhlar azap içinde.

Anlamlar anlamsızca, kör olmuş düşümceler
Neden helak olmuşlar Kadim’deki milletler.

Hayasızlık revaşta, zina bayram ediyor,
İstikbalimiz gençler felakete gidiyor.

Faiz leblebi çerez, her kazancın mezesi
Çalışmadan kazanmak, yiğitlerin gözdesi.

İnsanlar ikiyüzlü madeni para gibi
Çeşit çeşit yüzleri yazıyla tura gibi.

Limitsiz internet yeni neslin hocası
Beyinler çöplük olmuş hastalıklar cabası.

Cuma bayram gelsin de mabetler görsün bizi
Bir Kadir Gecesi’nde affeyler Rabbim bizi.

Mana kalkmış aradan her şey muhtaç maddeye
Cennet murat edenler bekle yapar sermaye.

Tevekkül unutulmuş sabırsa rafa kalkmış,
Vefaya semt diyorlar tevazuysa hiç yokmuş.

En masum hareketin içinden çıkar çıkar
Kurtarıcı sandığın sömüren yılan çıkar.

Komşusu açken tok yatan bizden değilmiş
Bu çağda akraba bağı, sıla-i rahim neymiş.

Yemek yemek sanatsa, bu obezler eser mi?
Materyalist perhizler hiç iştahı keser mi?

Nefisinki hevestir maddeye yoktur işi
Yeter ki mana aşıyla nefsi doyursun kişi.

Ey zamane gençliği çıkmışsın şirazeden
İbaret değil dünya oyundan eğlenceden.

İyi kur dengeleri ora-bura nisabı
Çıkar bir gün karşına hesapların hesabı.

Ne kadar çok edinsen bu bana çok demezsin
Maddedeki yokluğu nasılda göremezsin.

Şu şundan daha iyi değersizdir diğeri
Senin mana yüklemen değerlinin değeri.

Ezrail çıkıp gelse,ya can ya malın dese,
Dersin cana dokunma dünya malı vesvese

Bak anlamlar anlamsız farkına var nihayet,
Bu hayata yakışan tek gerçeklik kıyamet.