ZAMANIN YOLCUSU
Güçlüyken affet ki; o an efesin
Ne anlamı var ki; kuru nefesin
Ceketin omzunda, başta fesin
Şu halim efeyim, deyip sanmakta
Şefaat umarak, gün yaşıyorum
Derin dehlizlere, ters düşüyorum
Ey önderim sensiz, çok üşüyorum
Şu aklım şeytana, uyup kanmakta
Sana getirmiyor, beni binekler
Kanadı var uçar, gelir sinekler
Arap para yesin, diyor dönekler
Senin adın bile, duyup anmakta
Bir can taşıyorum, hamal bedenim
Sonsuzluğa doğru, bir yol gidenim
Hak yolda bazen de, hata edenim
Şu gönlüm Resul’ü, sevip yanmakta
Zamanın yolcusu, bütün insanlık
Seni tanımamak, büyük noksanlık
Uzun gördüğümüz, ömür bir anlık
Canlar ansız kabrin, oyup konmakta
Feyzullah Kırca
Akbaşlar köyü / Dursunbey
Kayıt Tarihi : 28.1.2012 11:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güldeste Gurubu EFENDİMİZ ortak şiirine katılım dörtlüklerinden oluşan şiirimdir.
TÜM YORUMLAR (1)