Vicdanımız körelmiş, dünya yansa anlamaz
Ruhun pasını ancak; rüyalarda yuyanız...
Kafaya madde hakim; duygu silik, fikir az
Bedenlere söz geçmez, ayaklara uyanız.
On Sekiz Bir Alemde, Dünya küçük bir nokta
Kendimizi dev sanıp; nefsimize kurbanız...
Azgın, semiz ve açlar! ... Yaşıyor bir konakta
Neyiz biz; bilmiyorum, hangi eşref insanız? ..
Kimi gitmek, kimi de kalmak ister durakta!
İşimize gelmezse, İblis’ten de şeytanız...
Bütün çabalar boşa; acele-geç yok Hak’ta
Medeniyet arttıkça; vahşette pehlivanız...
İncil-Tevrat-Zebur’u, geçersiz kıldı Kur’an!
Kabil’e mi özendik; kardeş değil düşmanız...
Zaman tüneline gir! Nuh’ta birleşir insan;
Adem-Havva atamız... Doğarken müslümanız! ..
Kayıt Tarihi : 6.6.2008 23:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!