Zaman Su Misali Şiiri - Ibrahim Halil Aksoy

Zaman, su misali —
dokunduğu her şeyi sessizce aşındırır.
Ne taş kalır sabit,
ne insan aynı kalır aynasında.

Bir bakarsın çocukluk geçer,
bir bakarsın yüzün geçer aynadan,
ve geriye sadece bir ses kalır:
“ben hâlâ buradayım” diyen bir yankı.

Su akarken
hiç acele etmez.
Çünkü bilir:
her şeyin vakti, geçerken olgunlaşır.

Biz de öyleyiz,
bir ırmağın içinde savrulan yapraklar —
her birimiz kendi yönümüzü
rüzgârın aklına emanet etmişiz.

Zaman, su misali;
önce yüze dokunur, sonra kalbe.
Bir damla gözyaşı bile
yeryüzünün tarihine dâhildir.

Kim bilir,
belki de hayat,
biz geçtikten sonra bile
suyun hafızasında kalır.