Zaman Kırıkları Şiiri - Orhan Karataşgül ...

Önce gülüşünden Vazgeçtim
Soldu bütün çiçekler
Sen gülmeyince
Küstüm yarına
Sildim bütün anılarımı
Deştikçe kanadım durdum
Ben aşkı yaralarımdan tanırım
Kimi sırtımda hançer
Kimi ince bir sızı burnumun ucunda
Yokluğa tutsak bir ömrü tükettim
Bir hiç uğruna
Geriye ölü çocuk doğuran ana sancısı
Ağrıyan diş
Görülmeye hasret düş kaldı
Dilim lal halim Pürmelal
Zaman kırıklarıdan biriken
Yol yordamdan uzak bir hal