Zaman-ı Fâni Şiiri - Akif Turan

Gecenin karanlığından içeri akarken zaman,
Donar içre gönüller, susar aşk ile her lisan.
Ay, ezelden ezene yazılmış garip bir fermân,
Yanar altında gökler, tüter semt-i âsmân.

Yıldızın titreyen hâli birer gizli nedâmdır,
Süzülür sanki rüyalardan akan eski kelâmdır.
Zaman, bir kırık aynadır, içinde bin hicâbdır,
Her akis bir sükût, her sükût bir azâbdır.

Rüzgârın yüklendiği ses, unutulmuş bir ezân,
Taşır yâdigâr hüznü, sarar âlemi duman.
Düş içinde düş olan neyse, benliğim odur şimdi,
Ne varlıkta kararım, ne de yoklukta zemînim.

Kalbim, çatlamış toprak gibi beklerken bahârı,
Üzerinden geçer yıllar, bırakmaz bir iz, nârı.
Zamandır ki çöker hâfızaya bir sis gibi,
Silinir her hatıra, kaybolur izleri bir yudum gibi.