Zaman Hoşnut Benden Şiiri - Hüdai Ülker

avunduğum sevgilim
deniz güneşiyle beslenir
otuz yıllık hikayemi
göğsümde parçalayamam
zamanı dondurduğum söylenir,
doğrudur
ellerimden kan damlar denize
bir terk etme hikayesi yordu,
topraktan çıkmış ayaklarımı
ben ancak martıların
çağrışmalarında
uyurum

denize batan güneş
hançer sokar yüreğime
ege dağlarının aşk rüzgarları
kaç kez alnıma bulut getıirdi
şimdi hiç bir deniz hayatıma karşı
dalgalanamaz

çocukların yamaç gevrekleri
bir parça peynire hasret
ben ortalık karıştırıcı
zaman dondururum zirvelerimde
hatıra bir gevrekle avunurum
ve kelepçe yemiş
sahilde otururum
güneşli çayımı da
kolları tuzlu sevgilimle içerim
sonra o tanınmış kanatlarımla
uçarım kara güneşe doğru
yani
kordon’dan, karaburun’a