ZAMAN AVUÇLARIMDA BİR ÇİÇEKTİ

Gözlerimi; umutla yaşamaya çevirdim,
Fakat açtığım kapı karanlık bir odaydı,
Ölümü duya duya içeri girdim
Anasız bebek gibi, dertler kucağımdaydı.

Yıllarca karanlıkta oturdum ve dolaştım
Sönük bir yıldız gibi tek kendimi ışıttım,
Her gün içtim, mest oldum, coştum, duruldum, taştım
Ne geldiyse önüme kırdım, dağıttım, yırttım.

Sonra tamamen söndüm, lambam ışıtmaz oldu,
Her elimi başıma attığımda kurşun yedim
Zaman avuçlarımda bir çiçekti ki soldu
Ömrümü o zamanın akan seline verdim.