Zaman Şiiri - Alperen Uludağ

Bir tepenin eteklerindeyim
Ağaçlarla çevrili bir ev
Dalların ardına gizlenmiş oda
Taştan ocak, peluttan duvar
Ve de karanlık bir gökyüzü..
Henüz, çeyrek asrı bile göremediğim
Umutlar biriktirip, toprağa ekemediğim
Huzura bir merhaba diyemediğim vakitteyim.
Zaman.. Ne acımasız cellat!
Salıncakta sallanıp,
Gökyüzüne uçmayı isterken;
Çocukluğumu,
Bir kızın gözlerinde kendimi bulup
Delicesine aşık olmak isterken;
Yüreğimi,
Bir ekmeği bölüşüpte,
Aynı tasa dört kaşık sallamak isterken;
Huzurumu aldı benden..
Bilmiyorum,bilmiyorum inanın
Belki de bundandır vazgeçmem hayattan
Belki de bu yüzden solmuştur gülüşlerim
Asık suratım, taşlaşmıs kalbim bu yüzdendir.
Bu yüzdendir hayata küfredişim
Bu yüzdendir dalgalara haykırışım
Ve bu yüzdendir belki de;
Ruhumun bedenimi dünya denilen
Lanet,köhne ve de karanlık yerde
Terkedip gidişi..

01.08.2020