Zaman Şiiri - Hasan Ekrem

Her gülüşün ayrı bir yangın yeridir, yakar
Yalnızlıklar ardı ardına mermi sürer namluya,
Bir sıcak sağanak olur yağarsın düşlerimden,
Ağır ve keskin yankılanır dört yanımda sesin.

Ruhum bir neyzenin nefesinde şimdi.
Fısıltılarla dolaşmakta gün batımında,
Bir gelincik kırmızısında dudaklarının,
Ve kozasında kar beyaz kelebeğin..
Kader demektesin yaşadıklarımıza,
Ki yalanıdır insanlığın, teslimiyet çağında..
Milyon yılların armağanıdır bilirdin;
Yıldız tozlarına bulanmış saçların,
Her telini bir başka zamanda kaygısızca savurduğun,
Aynalara bir b/akabilseydin gökyüzünden eğer..
Hiç bilmeyecek gibisin bir sır vereyim sana,
Sen her şeyinle sevgili, tek/bir şeyin her şeyisin..
Samanyolu’nda bir güneş,
Evrende, saklambaç oynayan bir diğer yıldıza eşsin.
Mars’ ı tersine çeviren bir ihtimal,
Gönlüme atılan bir düşeşsin..

Geceleri kapalıdır şimdi tüm Pazar yerleri.
Sabahı beklerim bir sürgülü kapı aralığında,
Menteşe gıcırtısında diner sessizliğim.
Doğuşumu özlerim gülümseyişinde,
Kıvrımında dudaklarının,
Düşlerime düşer düş eşim,
Bir Akdeniz akşamının yakan sıcağında,
Ve ürperir Aşk’la yanan.

Bir kara tren katarında yavaş,
Ve her makasta sıkça durmakta olan,
Birbirine hasret sonsuza uzanan,
Yolların adıdır zaman.
Beni dün gibi bulamazsın artık,
Ben bir çileğin çekirdeğindeyim.
Gözlerim sökerken bağını fecrin,
Düş ekeceği toprağı g/özleyenim.