Zaman Şiiri - Hacı Murat Adıyaman

yeşil yapraklar arasından gün ışığı ne güzelde
suya vuruyordu ışıl ışıl.
öyle geçmişti anlamadım; zaman
sanki alaycı bir tavırla oyun oynuyordu.
gün karanlıkla buluşurken,hoş bir yorgunluk sarıyordu beni.
biraz daha mı kalsam.
yıldızlar ufak ufak göz kırparken adım adım ilerliyordum
her zamanki yoldan.
durdum durmasada zaman,kendimi kandırıyordum
bunca oyalanma, bunca güzellikler arasından
hiç unutamıyorum aklımdan hiç çıkmıyor ki.ay ışığında
gördüğüm o güzel yüzü.birdaha görebilmek için hep her gün
aynı yerde olsamda.o sanki hiç olmadı olmayacak.
herşeye çare değilmiydin,her derde deva. o zaman unuttur
onu bana.hep beraberdik hep yanyana hiç ayrılmadık dosttuk
şimdi ilk ve son kez sesleniyorum sana al yanında götür nasıl olsa yetişemem sana zamana.